Ζαχαρένιας Ρουσοχατζάκη - Λαγκωνάκη 40ήμερον Μνήμης Χάριν επιτελούντες

Ζαχαρένιας Ρουσοχατζάκη - Λαγκωνάκη 
40ήμερον Μνήμης Χάριν επιτελούντες..!!!!

Μερόνυχτα περάσανε ίσαμε’δά σαράντα

κι’ ακόμα ο φτωχονούς ‘ρωτά, γιάντα Θεέ μου γιάντα.!

Δέν γροίκησες τσι προσευχές το θαύμα σου να κάνεις

τσι Ζαχαρούλας την πληγή στα σωθικά να γιάνεις

Να την κρατήσεις  επι γής τον κύκλο της να κλείσει

στα όρια που η ζωή μας έχει συνηθίσει...

Θνητός ο νούς μου απορεί, ελπίζει και πιστεύει

άλλαι ανθρώπων αι βουλαί κι’ άλλα Θεός κελεύει..!!!

Με το κακό επάλευγες σε άνισο αγώνα

και δύναμη τσι Παναγιάς σού’δεινε η εικόνα

Απού’χες πάντα στο μυαλό για να σε προστατεύγει

ακράδαντα επίστευγες πώς τσι πληγές γιατρεύγει

και μόνο κι’ αβοήθητο κιανένα δεν αφήνει

αμέτρητα στην χάρη της θαύματα έχουν γίνει

Και την ελπίδα της ζωής ποτέ δεν είχες χάσει

παρ’ όλο πού’χες βάσανα ετόσα’νά περάσει

να μπαινοβγαίνεις ταχτικά εις τα νοσοκομεία

λέξη δεν εξεστόμισες, κακιά ποτέ καμία

Μήτε και βαρυγκόμισες σε άνθρωπο ή Άγιο

είχες περίσσευμα ψυχής και έκανες κουράγιο.!

Όλο τον κόσμο έβανες μέσα στις προσευχές σου

αγόγγυστα επάλευγες με τις απαντοχές σου

Στις δυσκολίες ο Θεός έλεγες δοκιμάζει

τον άνθρωπο κι’ αναποδιές εις την ζωή ντου βάζει

Όσοι πιστεύγουν στον Χριστό έχουνε να προσμένουν

Την Χάρη και το Έλεος που την ψυχή μας ‘γιαίνουν

[ δέν αποθνήσκουσι ποτές...ουδέποτες ‘ποθαίνουν.!!! ]

Σιωπηλά υπόμενες κάθε δοκιμασία

κι’ αντλούσες δύναμη ψυχής απο την εκκλησία

Με τον πρωτότοκό σου γιό να στέκει στο πλευρό σου

να σκώνει ένα μερίδιο κι’ αυτός απ’ τον Σταυρό σου

Να αλαφρώνει του μυαλού και της καρδιάς ο πόνος

εθώριε πως του Γολγοθά είναι μακρύς ο δρόμος

γιατί εσπούδαζε γιατρός κι’ ήξερε τί συμβαίνει

ετσά πληγές αγιάτρευτες μόνο ο Θειός τσι ‘γιαίνει

Και είχε θαύματα πολλά κι’ ο ίδιος ιδωμένα

και παρακάλιε τον Θεό να κάνει ακόμα ένα

Για χάρη τσι Μητέρας του που την τρυγούν οι πόνοι

και την θωρεί καθημερνώς σάν το κερί να λιώνει...

Ένας στον άλλο έδινε κουράγιο και παλεύγαν

κι’ ακλόνητοι στης Παναγιάς την συνδρομή πιστεύγαν.!

Ώ.! Παναγιά μου Μοχιανή, Χριστοβρεφοκρατούσα

Πάνω και Κάτω Παναγιά, ΜοχοΚεραλεγούσα

Πές μου άν είναι δυνατόν αμοναχούς ν’ αφήσεις

ανθρώπους που εκλιπαρούν χωρίς να βοηθήσεις...

Στιγμές ανθρώπινες κι’ Εσύ, έχεις στην γή περάσει

και ξέρεις η απαντοχή ως που μπορεί να φτάσει

Την Μεγαλοψυχία Σου και την Φιλευσπλαχνία

δείξε και θαυματούργησε Μητέρα Αιωνία..!!

Οι μέρες χρόνια γίνανε χωρίς ν’ αλλάζει πράμα

και οι γιατροί τσ’ ελπίδες τους στηρίζανε στο θαύμα

Η πίστη σου δυνάμωνε, ενώ εξασθενούσαν

οι αντοχές που όρθια στα πόδια σε κρατούσαν

Ήταν μακρύς ο Γολγοθάς, Ηράκλειο – Αθήνα

που ανεβοκατέβαινες δυό-τρείς φορές τον μήνα

Του μαρτυρίου τον Σταυρό στην πλάτη κουβαλούσες

πονούσες μα δέν τό’δειχνες, ούτε βαρυγκομούσες

Γιατί ‘χες πάντα δίπλα σου τον φύλακα άγγελό σου

που προσπαθούσε καθαρό να έχεις το μυαλό σου

Κι’ επιδοφόρες γιατριγιάς να δίνεις απαντήσεις

στον Γιάννη και στο Μανωλιό, μή τους στεναχωρίσεις

Γιατί τους είχες μοναχούς στο σπίτι αφημένους

και να τσι νοιώθεις δέ μπορείς μακρά σου λυπημένους

Έδενες κόμπο την καρδιά έκανες πώς γελούσες

όταν εις το τηλέφωνο συχνά-πυκνά μιλούσες

Δόξασι Θέ μου έλεγες αντέχω δέν φοβάμαι

κι’ εσύ κι’ αυτοί πιστεύγατε, όλα καλά θα πάνε

στην δύσκολη κι’ επίπονη αυτή δοκιμασία

θα δώσει αισιόδοξη λύση η Παναγία..!!!

Τούς αγαπόντας ο Θεός λέγουσι πώς παιδεύει

και την μαρτυρική οδό του Γολγοθά οδεύει

όποιος Σταυρό στην πλάτη του αγόγγυστα σηκώνει

και μέσα ‘πο τα πάθη του,ψυχή και νού λυτρώνει

Με την καρδίαν καθαρά τον Πλάστη ατενίζει

και την Αιώνιον ζωή των ουρανών κερδίζει

Εκεί που αναπαύονται ψυχές Αγιασμένες

που επι γής βιώσανε μέρες βασανισμένες

Ένθα ούκ έστι στεναγμός, λύπη μα ούτε πόνος

μα ατελεύτητος ζωή που δέν την φθείρει χρόνος.!

Εκεί οδεύεις και εσύ εν τέλει Ζαχαρένια

ωσάν Αγγελική μορφή...βιόλα παραδεισένια..!!

Για την ψυχή σου φρόντιζε η Παναγία μόνο

και στο κορμί σου βάσανα εσώρευγε και πόνο

Την πίστη και τις αντοχές πού’χες να δοκιμάσει

δέν λευτερώνεται η ψυχή τ’ ανθρώπου σαν δειλιάσει

Κι’ εσύ γερά το πάλεψες και πρίν το τέλος λίγο

πάρεμε είπες Παναγιά, να λυτρωθώ..να φύγω..!

Και κάλεσες τον άντρα σου τα δύο σου αγόρια

και τα αποχαιρέτησες με δίχως στεναχώρια

Ελάμπανε τα μάτια σου, απ’ την ψυχή αντλούσαν

φώς ιλαρό κι’ ανέσπερο και ελαμποκοπούσαν

Το πρόσωπό σου ήρεμο και καθαρός ο νούς σου

παυσίλυπος ο λόγος σου στον άντρα και τσι γιούς σου!

Μην κλαίτε, μήν οδύρεσται, όσο σκληρό και νά’νε

εμένα πάψαν οι πληγές εντός μου να πονάνε

Η Παναγιά με γιάτρεψε και παίρνει’με κοντά της

και δέν μπορώ να αρνηθώ, αυτό το κάλεσμά της

Φεύγω μ’ αξιοπρέπεια απ’ την ζωή ετούτη

εσείς υπήρξατε για’μέ, δικαίωση και πλούτη

Και ξέρω ότι έχεται δυνάμεις και οι τρείς σας

να συνεχίσεται ορθά τον δρόμο τσι ζωής σας

Είχα και ήθελα πολλά, ακόμα να προσφέρω

μ’ αδύναμη εστάθηκα για να τα καταφέρω

Δόξασι Θέ μου ως εδώ, που μπόρεσα και είδα

πως στην ματιά σας καθαρή υπάρχει η ελπίδα.!

Στις προσευχές θα σμίγουμαι, γιατί στα επουράνια

φτάνει ο λόγος τσι ψυχής κι’ η νοερή μετάνοια

Μέσα στα βάθη τσι ψυχής φρόντισα να σας έχω

κι’ απο ψηλά κάτω στην γή, πάντα θα σας προσέχω

Στην Παναγιά παράγγειλα να σας σε προστατεύγει

κι’ απ’ το κακό και τ’ άδικο να σας σε ξεμιστεύγει..!!!

Με το φτωχό μου το μυαλό τολμώ ν’ αποτυπώσω

τον τελευταίο λόγο σου και να τον μεταδώσω...

[..Νυν απολύεις την δούλην Σου Δέσποινα

κατα το ρήμα σου εν ειρήνη

η ψυχή μου εδίψησεν ουρανών τα επέκεινα

ως Εσύ Παναγιά μου πρεσβεύεις..ας γίνει.!]

 Ενάρετος ο βίος σου και η διαδρομή σου

την κατα κόσμον μαρτυρά  αγαποσυνδρομή σου

που πρόσφερες ανελλιπώς σε όλους τους ανθρώπους

είχες περίσσευμα ψυχής και καλωσύνης τρόπους

Μ’ Αξίες ακατάλυτες , Χρηστά γονέων Ήθη

μεγάλωσες και σπούδασες, στην Πλάτη..στο Λασήθι

Του πολυαγαπημένου σου Πατέρα κουβαλούσες

τα ψυχικά χαρίσματα, με την μορφή του ζούσες

Μα όταν τον στερήθηκες, ήρθαν τα πάνω-κάτω

κι’ όλα αλάξανε τροπή στον κόσμο των πραγμάτω....

Ήταν πολλές οι Αρετές που σε χαρακτηρίζαν

τον ταπεινό τσι σκέψης σου κόσμο προσδιορίζαν

Χωρίς επάρσεις Αίολες κι’ υπερβολές εν γένει

με την καρδιά η λογική ήταν συντονισμένη

Και ότι κατα νού καλό, ήταν κι’ αγαπημένο,

το μοιραζόσουν πάντοτε δεν τό’χες φυλαγμένο..!

Πρόσχαρα και φιλότιμα παντού να βοηθήσεις

όπου σε προσκαλούσανε σε γάμους γιά βαπτίσεις

Εις τις προσωπικές χαρές και σ’ όλες τσ’ εκδηλώσεις

πρώτη παρών εδήλωνες μιά συνδρομή να δώσεις

Συμπαραστάτης στις χαρές και αρωγός στις λύπες

όπου σε χρειαζότανε, όχι ποτέ δέν είπες

Πολύτιμη συμμετοχή και γνώστρα των πραγμάτων

ακαταπόνητη ψυχή των καλοθελημάτων..!!!

Η θέλησή σου δύναμη, ψυχή, καρδιά μεγάλη

κι’ο νούς σου δίκαιος κριτής που στ’αληθές δέν σφάλει

Στην γενναιοδωρία σου όριο δέν υπήρχε

απλόχερα εχάριζες σ’ όποιον ανάγκες είχε

Όχι απ’ το περίσσευμα, μ’ απ’ το υστέρημά σου

πράξεις καλές της προσφοράς ήταν το μέλημά σου

Χαρά μεγάλη έπαιρνες όταν εμοιραζόσουν

ότι καλό και αγαθό, εδιαχειριζόσουν..

Στέγη φτωχών το σπίτι σου, ξενώνας, μοναστήρι

και η φιλοξενεία σου αγάπης πανηγύρι

Χαιρόσουν κόσμο να καλείς, να τους φιλοδωρίζεις

τραπέζια πλούσα έστρωνες τσι ξένους να ταϊζεις

Φίλους και μουσαφίρηδες γνωστούς μα και αγνώστους

και ούτε κάν’ σκεφτόσουνα το τίμημα του κόστους

Δέν σου παράβγαινε καμιά στην νοικοκυροσύνη

εις την καθαριότητα και την πιτιδιωσύνη

Όλα σωστά τα ήθελες να γίνονται εντάξει

η σκέψη και ο λόγος σου πάντα γινόταν πράξη

Είσουνα σ’ όλα άξια κι’ αρετοπροικισμένη

μα δυστυχώς λιγόχρονη για την ζωή πλασμένη

[..λέν ο Θεός τους Άξιους ογλήγορα τους παίρνει..]

Αυτός γνωρίζει μοναχά το πότες και το γιάντα

αφού ορίζει επι γής τους πάντες και τα πάντα..!!!!

 Ώ Παναγιά μου Μοχιανή απείρου κάλλους έννοια

εν τω φωτί Σου οδήγησον την δούλη Ζαχαρένια..!

Της κωμοπόλεως Μοχού, Σκέπη και Προστασία

εισάκουσον την των πιστών δέηση κι’ ικεσία

Και την ψυχή ανάπαυσον της δούλης Ζαχαρένιας

οδήγησόν τη εις φωτός μονάς παραδεισένιας

Που την αιώνιον ζωή, ασάρκου παρουσίας,

πιστών που γαλουχήθηκαν εν κόλποις εκκλησίας

φιλοξενούνε εσαεί, εν σκέπη των Αγίων

που εν Χριστώ πορεύτηκαν, στον επι γής τους βίον..!!

Ώ Παναγιά μου Μοχιανή που κρίνεις κι’ αποδίδεις,

την Χάρη του ελέους Σου..δέξου και μή παρίδης

Τας προς Εσέ δεήσεις μας,.. μερίμνησον και πράξε

και μετα των Αγγέλων Σου κι’ Οσίων κατατάξε

Την απελθούσα δούλη σου, εν δόξη εναγκαλίσου

εις την ουράνιον Εδέμ..στο φώς του Παραδείσου..!

Ώ Παναγιά μου Μοχιανή..Δεκαπενταυγουστένια

Ποταμιανή..Καλυβιανή..Κερά και Κρουσταλλένια

υπο την προστασία Σου, έχε την Ζαχαρένια..!!!!

                            Απέθαντος εί...Ψυχή – Ζώσα.!

                   Την οδόν της Αληθείας πορεύεται..

                   και εις Αιώνιον ζωή μεταβαίνει..!!!!!!!!!

Εν Μοχώ...13  Απριλίου  2018