ΦΑΝΟΥΡΑΚΗΣ Γεώργιος…’’ ΣΤΡΟΥΜΠΗΣ ‘’..[.Ένας αυτοδίδαχτος Αγιογράφος απο τον Μοχό ]

Παρέα με φίλους στο σπίτι τους....

Ανθρώποι που στην σύντομη κοσμοπερπατηξιά τους

με νού καθάριο βάδισαν κι’ αγάπη στην καρδιά τους

Δεν μένουν στην αφάνεια, μήτε ξελησμονιούνται

τα έργα τους τσι μαρτυρούν ζώσες ψυχές λογούνται

Γιατί αγάπησαν το φώς και όχι τα σκοτάδια

κι’ αφήκαν ανεξήτηλα ‘ξοπίσω τους σημάδια

Που δεν τα σκιάζει ο καιρός ούτε τα φθείρει ο χρόνος

και πάντα πεντακάθαρος θα φαίνεται ο δρόμος..!!!

Με φίλους στην παραλία.....

Γλέντι σε σπίτι στο χωριό....

Με Αποκριάτικη στολή.....

Ένας απ’ τους εξαίρετους και διαλεχτούς ανθρώπους

πού ‘χε ευγένεια ψυχής και καλοσύνης τρόπους

Ήταν ο Γιώργης ο ‘’Στρουμπής’’, το γένος Φανουράκη

την Μάννα ντου ελέγανε Μαρία Φρουδαράκη

Στα λόγια και στις πράξεις του αλήθειες κουβαλούσε

Πατροπαράδοτες Αρχές και Ήθη ετηρούσε.!

Και εχαιρόσουν να γροικάς την εμιλιά ντου μόνο

ο λόγος τού ’ταν γιατρικό που παγουδιά τον πόνο

Τραγουδιστά σου μίλαγε με τις απλές του γνώσεις

και στην παρέα σ’ έκανε ευχάριστα να νοιώσεις

Θαρρείς και διάβαζε καρδιές κι’ εκάτεχε ιντά ‘χουν

αφού ο πόνος κι’ η χαρά μέσα τους συνυπάρχουν

Πάντα καλοπροαίρετος και φιλομπιστεμένος

απ’ τσι ψυχής τα τρίσβαθα αντλούσε ο νούς του σθένος

Και δεν εχάλασε ποτέ σε άνθρωπο χατίρι

πάντα κρατούσε της χαράς γεμάτο το ποτήρι

Κι’ αγαπομοιραζότανε τον πλούτο της καρδιάς του

και έλαμπε περήφανο το φώς της αματιάς του…!!!!!

Με μουσική απο πικάπ... και καλή παρέα.....

Με την Αγαπημένη Μάννα.....

Εκδρομή με φίλους...και μουσική απο γραμμόφωνο....

Απόκριες στο καφενείο του Μορφούλιο.....

Παρέα με τις Όμορφες αδερφές.....

Κάθε καλό και όμορφο στον κόσμο αγαπούσες

τον έρωτα και την χαρά τ’ ανθρώπου εξυμνούσες

Με τις στιχομυθίες σου και τους συλλογισμούς σου

που εύστροφα συντέριαζε ο παντογνώστης νούς σου

Τραγουδιστά κουβέντιαζες και ύψωνες τον τόνο

ν’ αναντρανίζουν οι καρδιές που κουβαλούνε πόνο

Για δεν υπάρχει άνθρωπος βάσανα να μην έχει

κι’ όποιος τα πολυσκέφτεται λυγά και δεν αντέχει

Από μικιός ως φαίνεται τό’χες φιλοσοφίσει

πώς κάθε μέρα που περνά δεν θα ξαναγυρίσει

Γιατί λογάται παρελθόν και δεν μεταγιαργένει

κι’ η δύναμη κι’ η μπόρεση τσι θέλησης λιγαίνει

Και όποιος γλέντι και χαρά βρεί και την προσπεράσει

μόνο στιγμές, καλές στιγμές απ’ την ζωή θα χάσει…!!!

Περαστικός απο του Βασίλακα το καφενείο έμπλεξε με καλή παρέα....

Πανηγυρίζοντας στον Άη -Γιάννη στα Πλάγια....

Γλέντι στην Πλατεία του χωριού....

Στην Παιδική ηλικία.....

Ρακοπίνοντας με φίλους στο χωριό....

Τα Ταγκό και τα Βάλς...οι αγαπημένοι του χοροί....

Χορεύοντας Ταγκό......

Πρώτος σε όλους τους χορούς.....

Απο νεαρός αγαπούσε την μουσική και τον χορό....

Μπροστάρης πάντα στον χορό και στην καλή παρέα

συντόνιζες και στόλιζες τα γλέντια στην πλατέα

Γιατί ‘σουν άντρας μερακλής και εύχαρις συγχρόνως

και ομορφιές ζωγράφιζες που δεν τσι φθείρει ο χρόνος

Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό το ένοιωθες το ζούσες

κι’ αγαποσυναισθήματα τριγύρω σου σκορπούσες

Ήθελες χαμογελαστούς να βλέπεις τους ανθρώπους

και την καρδιά σου άνοιγες και ήβρισκες τους τρόπους

Γιατί δεν είχες διαφορές ποτέ σου με κανένα

ούτε κρατούσες έριδες, του νού απωθημένα

Ήσουν αξιαγάπητος και μπιστικός σε όλους

της ανθρωπιάς τους άγραφους πάντα τηρούσες νόμους

Δικαίωμα εις την χαρά έλεγες έχουν όλοι

έχουνε για δεν έχουνε λεφτά στο πορτοφόλι

Γιατί το χρήμα κι’ ο παράς πουλεί και αγοράζει

μα δεν μπορεί συναίσθημα κι’ αγάπη να μοιράζει

Άμα δεν τόχεις μέσα σου από γεννησιμιού σου

τζάμπα τα προτερήματα του έξωθεν κορμιού σου…!!!!!

Γάμου χαρές.....

Ανέμελα νιάτα.....

Παρόν σε όλες τις όμορφες στιγμές....

Με φίλους και συγγενείς.....

Παρέα σε σπίτι στο χωριό......

Όλη η Οικογένεια Φανουράκη.....

Πανηγυριώτες.....

Σε γλέντι στου Γιωρνού το καφενείο......

Όμορφες...Καλές στιγμές.....

Την θάλασσα αγάπανε από μικιό κοπέλι

μα όνειρο απατηλό του βγήκενε εν τέλει

Γιατί επισογύρναγε εις το χωριό ο νούς του

και εστεναχωριότανε που λείπει απ’ τσι δικούς του

Μέχρι που αποφάσισε να τα απαρατήσει

και την ελεύθερη ζωή του ναυτικού ν’ αφήσει

Γαλήνη  θέλει η καρδιά κι’ ο νούς του νηνεμία

παρηγοριά κι’ ελπίδα ντου υπάρχει μόνο μία

Στα σίγουρα του Τόπου ντου χώματα να ριζώσει

να βρεί αγάπη και χαρά, γλυκούς καρπούς να δώσει

Και πράγματι ως σκέφτηκε και έπραξε ο νούς του

δεν επροδώθηκε ποτές από τσι λογισμούς του

Γιατί η οικογένεια η αγαποκαρπούσα

είναι που κάνει την ζωή, στον κόσμο τούτο πλούσα

Κι’ όσοι το πετυχαίνουνε δικαιωμένοι φεύγουν

γιατί τσι μακαρίζουνε μνήμες που δεν στερεύγουν…!!!!!

Παντέρμα νιάτα.....

Πηδαλιούχος στο καράβι....

Ένα απο τα καράβια που ταξίδευε.....

Βάρδια στην Γέφυρα του πλοίου....

Ως καλιτέχνης χάραξε  μιά φωτεινή  πορεία

με κλίση ιδιαίτερη στην Αγιογραφία

Σχολές δεν ετελείωσε  με τίτλους και πτυχία

είχε’νε φώτιση Θεού κι’ Αγίων ευλογία

Κι’ ότι στο μάτι όμορφο ήβλεπε κι’ άρεσέ ντου

μέσα στο νού το τύπωνε και κρυφοζήλευγέ ντου

Μέχρι που το ζωγράφιζε με τεχνομαεστρία

εικόνα ολοζώντανη, λαμπρή δημιουργία.!

Ο κόσμος σου ο ψυχικός ‘ητανε προικισμένος

μ’ Αγαποσυναισθήματα,  Μητρογαλουχισμένος

Κι’ Αρχές Πατροπαράδοτες, αξιοπροσεγμένες

καλαίσθητες και ξομπλιαστές, ομορφοπλουμισμένες

Απου κοσμούν της Ανθρωπιάς τ’ ατέλειωτο υφάδι

και δεν τ’ αφήνουν να πνιγεί στης έχθρας το σκοτάδι..!!!!!

Κάποια απο τα έργα του....

Απο τις τελευταίες του Αγιογραφίες....

Ζωγραφική πάνω σε κορμούς δένδρων....

Αγιογραφίες ..φορητές εικόνες...

Μιά γωνιά απο το εργαστήρι του.....

Μεγάλη η συλλογή των έργων του....

Θαυμαστής του ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ.....

Ένα απο τα παλιά του έργα.....

Εικόνα της Βάπτησις.....

Διάλεγε και επεξεργαζότανε μόνος του τα ξύλα που ζωγράφιζε....

Απόστολος Παύλος.....

Άγιος Νικόλαος....

Κι’ όπως συμβαίνει στην ζωή, κι’ογλήγορα μισεύγουν

όλοι οι ανθρώποι οι καλοί και γοργοσυντομεύγουν

το διάβα τους πάνω στην Γή, θαρρείς και τσι ζηλεύγει

ο Πλαστουργός του Σύμπαντος και τσι μετασαλεύγει

για να τσι πάρει δίπλα ντου ψηλά στα επουράνια

πριν γεροξεκουτιάσουνε στου κόσμου την παράνοια.!

Έτσι κι’ εσύ καλεστικός ευρέθηκες κοντά του

δούλος πιστός ως ήσουνα εις τα θελήματά ντου..!!!

Μα φρόντισες ξοπίσω σου τέχνη λαμπρά ν’ αφήσεις

σπίτια ανθρώπων και ναούς με έργα να κοσμίσεις

Που φέρουν την σφραγίδα σου και την υπογραφή σου

και περικλείουν μέσα τους κομμάτι απ’ την ψυχή σου…!!!!!!!!

                                                                                                              Διαμαντάκης  7 - 7 - 2016

Τρίπτυχο.....

Αγία Αικατερίνη.....

Απο το εργαστήριό του.....

Μικρές Εικόνες σε ξύλινες επιφάνειες....

Μιά γωνιά με εναπομείναντα έργα του απο το κατάστημα που διατηρεί η γυναίκα ντου στην πλατεία του χωριού...

Ο Ευαγγελισμός....

Διά χειρός Φανουράκη.....

Έργα χειρών...μαρτυρούν το μεγαλείο της Ψυχής του Ανθρώπου....

Μέ οδηγό....τον Θεοτοκόπουλο......

Η Προσκύνηση των Μάγων....

Ξυλόγλυπες επιφάνειες.....

Ευαγγελισμός....

Αυτοσχεδιάζοντας πάνω στα παλιά σανίδια.....

Αυτοδίδακτος....Καλιτέχνης....

Άγιος Δημήτριος....

Ζωγραφική πάνω σε βότσαλο.....